دکتر امیر علی حمیدیه، فوق تخصص خون و سرطان کودکان، مسئول بخش پيوند سلولهاي بنيادي كودكان بيمارستان شريعتي و دانشیار دانشگاه علوم پزشکی تهران در گفت و گو با خبرنگار سایت خبری " بنیان " در مورد انواع تالاسمی و راه های درمان بیماران مبتلا به تالاسمی گفت: تالاسمی به دو نوع (ماژور) و (مینور) تقسیم می شود. مبتلایان به تالاسمی (مینور) بیمار محسوب نمی شوند. در واقع از آنجائی که بیماری تالاسمی یک بیماری ژنتیکی است و از والدین به ارث می رسد، اگر هر دو والدین دارای ژن معیوب باشند تالاسمی به صورت شدید یعنی ماژور (Major) و اگر فقط یكی از والدین ژن معیوب داشته باشد به صورت خفیف یعنی مینور (Minor)  ظاهر می‌ شود. تالاسمی برای كسانی كه نوع (مینور) را داشته باشند، مشكل ایجاد نمی‌ كند و آنها هم مانند افراد سالم می ‌توانند زندگی كنند. اما برعكس این بیماری حداكثر آزار خود را به بیماران نوع ماژور می‌ رساند. لازم به ذکر است پیوند سلول های بنیادی تنها راه درمان قطعی بیماران مبتلا به تالاسمی ماژور است.
وی در پاسخ به این سوال که برای پیوند سلول به بیماران تالاسمی، سلول های بنیادی از چه منابعی گرفته می شود گفت: اکثرا در همه نقاط دنیا برای پیوند سلول های بنیادی از منبع مغز استخوان و خون محیطی استفاده می شود اما در بعضی موارد که تعداد آن بسیار محدود است از بند ناف هم استفاده می شود. البته باید توجه داشت نمی توان از خون محیطی فرد بیمار استفاده کرد و باید از فرد سالمی که از نظر  HLA با بیمار سازگار است بهره برد.
اگر سن بیمار پایین باشد، پیوند سلول های بنیادی تا 90 درصد موفقیت آمیز است
دکتر حمیدیه در ادامه با اشاره به اینکه پیوند سلول های بنیادی به بیماران مبتلا به تالاسمی، مانند همه پیوندهای دیگر و در همه بیماری ها، صد در صد موفقیت آمیز نیست، ادامه داد: به طور کلی 75 درصد بیماران مبتلا به تالاسمی ماژور با روش پیوند بهبود پیدا می کنند. باید توجه داشت هرچقدر سن بیمار کم تر باشد پیوند موفقیت آمیز تر است و میزان موفقیت آن به 90 هم می رسد اما هرچقدر سن بالاتر باشد، اضافه بار آهن بالا می رود شانس موفقیت پایین آمده و 50 الی 60 درصد خواهد شد.
وی در پایان افزود: سلول درمانی بیماران مبتلا به تالاسمی در ایران در بیمارستان شریعتی و شیراز انجام می شود.
پایان مطلب/